1کارشناس‌ارشد فلسفه و کلام اسلامی دانشگاه شیراز و مدرس گروه معارف آموزشکدۀ سما واحد ارسنجان
2دانشیار فلسفه دانشگاه شیراز
تاریخ دریافت: 25 خرداد 1395،
تاریخ بازنگری: 06 اردیبهشت 1397،
تاریخ پذیرش: 25 خرداد 1395
چکیده
مقالۀ حاضر نحوۀ نگرش دو متفکر اسلام و مسیحیت یعنی توماس آکوئینی و ملاصدرای شیرازی را نسبت به مسئلۀ حدوث و قدم عالم بررسی می‌کند. توماس آکوئینی با دو اندیشۀ متفاوت روبروست: یکی قدم عالم که مبتنی بر نظریۀ ارسطو و پیروان اوست؛ و دیگری حدوث زمانی عالم که برگرفته از متون مقدس مسیحی است. وی دلایل مطرح شده بر اثبات قدم زمانی عالم را قانع‌کننده نمی‌داند و مورد نقد قرار می‌دهد. آکوئینی اگرچه حدوث زمانی عالم را می‌پذیرد ولی تنها نگاه تعبدی به آن دارد و در پایان، مسئلۀ حدوث و قدم عالم را جدلی‌الطرفین می‌داند. در مقابل، صدرالدین شیرازی ضمن پذیرش حدوث زمانی عالم، نقطه آغازی برای آن قائل نمی‌شود و آن را از دریچۀ بدیع حرکت جوهری اثبات می‌کند؛ بنابراین با رویکردی عقلانی جدای از تعبد در جایگاهی رفیع نسبت به توماس آکوئینی قرار می‌گیرد.
Comparison of Aquinasâ and Mulla Sadra's Viewpoints about the Occurrence or Eternity of the World
نویسندگان [English]
m Zarei1؛ s Rahimian2
1MA of Islamic Philosophy and Theology, University of Shiraz
2MA of Islamic Philosophy and Theology, University of Shiraz
چکیده [English]
This paper investigates the attitudes of two Islamic and Christian thinkers, Saint Aquinas and Mulla Sadra Shirazi, about occurrence and eternity hypothesis issue.
Aquinas faces two ideas. The first approach is eternity of the world based on Aristotle's theory and his followers another approach is the world temporal occurrence derived from Christian scriptures. Aquinas believes that the reasons presented for proving the world's occurrence are not convincing and therefore criticizes them. Although he accepts the universe occurrence he has a worshiping view to it and finally regards the world's eternity and occurrence as an antinomical problem.
In contrast, Mulla Sadra who has accepted the occurrence does not consider a starting point for the issue and in turn tries to prove it by Substantial Motion approach and therefore regardless of worship aspect of the issue and by employing a rational approach he gains a higher status than Aquinas.
ابتدای صفحه